Komentarze arcymistrza Mateusza Bartla

Runda 6

W dniu dzisiejszym pierwszą połówkę stracił – zgodnie z moimi przewidywaniami – lider turnieju Bartłomiej Macieja. Zaskoczyło mnie jednak to, że Bartek zaproponował remis dostając tak dobrą pozycję już po 11 posunięciach. Jego przeciwnik Eldar Gasanow rozegrał debiut podejrzanie i można było sprawdzić, czy w grze środkowej spisywałby się podobnie.

Szybkim podziałem punktów zakończyły się również partie Moniki Soćko z Łukaszem Cyborowskim oraz Krystian Kuźmicza z Sarunasem Sulskisem. O ile rozumiem decyzję Moniki o zaproponowaniu remisu w starciu z bardzo solidnym przeciwnikiem, to nie mogę zrozumieć dlaczego 20-sto letni zawodnik, jakim jest Krystian nie chciał rozegrać partii "w pełnym wymiarze" z silnym rywalem. W taki sposób ciężko robić postępy...

W pozostałych partiach granych na czołowych szachownicach trwała zażarta walka. Czwartą z kolei ofiarą Dariusza Szoena stał się Melkumyan i dzięki temu Darek wyszedł na samodzielne drugie miejsce. Jutro będzie musiał stawić czoła liderowi zawodów – i choć wydaje mi się, że Darek może mieć duże problemy choćby z remisem – to jednak jego seria robi wrażenie i kto wie czy również Bartek nie stanie się jego ofiarą?

H.Melkumyan (2399) – D.Szoen (2452)

Po dość spokojnym przebiegu partia przeszła do równej końcówki. Białym udało się uzyskać w niej pewną przewagę, którą jednak następnie wypuściły. W pozycji na diagramie wydaje się, że remis to najsprawiedliwszy wynik. Można na przykład zagrać 40. h4 z ideą h5, ograniczając poczynania czarnych na skrzydle królewskim, co dalej może prowadzić do następującego wariantu 40... Wd7 41. Sc6 Wd6 42. Sb4 Kf7 43. Wa7 Ke6 44. h5 z ciekawą, bojową pozycją, z której jednak ciężko wyjść zwycięsko którejkolwiek ze stron. Ormianin – być może nadal sądząc, że jego pozycja jest lepsza – zdecydował się na aktywny ruch 40. Sf5?? , który od razu prowadzi do przegranej. Trzeba jednak przyznać Ormianinowi, że wymiana skoczka z d4 jest dla białych korzystna. Problem w tym, że wykonanie mogło być lepsze. 40... h5! Gdy figura jest broniona i atakowana tę samą liczbę razy trzeba uważać na motyw odciągnięcia... 41. Kf4 g5! A teraz z kolei mamy motyw zaciągnięcia – król musi wkroczyć na piątą linię przez co skoczek z f5 zostanie związany. 42. Kg5 We5 43. Wf6 Inaczej traci się całego skoczka. 43... Ge7 44. Kf4 Gf6 45. Sd4 Wg5 Czarne mają jakość więcej , a słabe piony białych tylko ułatwiają im zadanie. Białe złożyły broń w 72 posunięciu.

Na 3 szachownicy doszło do pojedynku P.Czarnota – K.Urban, której wynik – zwycięstwo czarnych – był chyba największą niespodzianką dnia. Paweł to zawodnik, który rzadko przegrywa białymi, zaś systemy grane przez Klaudiusza należą do bardzo solidnych. Na porażkę białych duży wpływ miała psychologia. Czarnota był po porażce z liderem i prawdopodobnie chciał się zwyczajnie odbić. Partia jednak już od... pierwszego ruchu nie układała się po jego myśli, bo rywal zagrał obronę francuską, którą wybierał niezmiernie rzadko. Brak przygotowania ze strony młodego zawodnika okazał się sporym problemem, a ryzykowne próby improwizacji sprawiły, że na jego koncie pojawiło się drugie zero. Szkoda, bo po pierwszych rundach wydawało się, że Paweł jest w stanie wygrać turniej. Jak widać wpływ Bartka Maciei na wyniki przeciwników jest znaczący, bo prawie każdy po partii z nim przegrywa następną partię!

P.Czarnota (2575) – K.Urban (2481)

Białe ofiarowały piona i trzeba przyznać, że mają za niego pewną inicjatywę. Rozwijać ją można na wiele sposobów, z których Paweł wybrał chyba najgorszy. 12. O-O-O? (Dużo lepiej wygląda 12. O-O Gc6 (Standardowa gra może przynieść czarnym szybką klęskę, na przykład 12... Ge7 13. Se5 O-O? 14. Wfd1! i czarne tracą materiał!) 13. Wfd1 Hh5 14. Se5!? He2 15. Ge2 Sd5 16. Sc6 bc6 17. Wac1 i choć białe mają piona mniej, to inicjatywa za niego pozwala im na normalną walkę.) 12... Ha2! (Klaudiusz nie boi się i śmiało bierze piona. Ma rację – białe nie mają wystarczających gróźb, by uczynić coś konkretnego.) 13. Se5 Wc8! (Jedyny ruch, ale za to dający czarnym przewagę.) 14. Gc4 (Prowadzi do bardzo przyjemnej gry dla czarnych, jednak nie można zagrać nic innego z uwagi na groźbę Wc3.) 14... Wc4! (Oddanie jakości sprawia, że o ataku białe mogą zapomnieć.) 15. Hc4 (W przypadku zatrzymania hetmanów na szachownicy po 15. Sc4 nadchodzi szybka kara dla białych po 15... Ge7 16. Whe1 O-O! 17. Gf6 Gf6 18. Wd7 Gg5! 19. Kc2 Ha4 z wygraną.) 15... Hc4 16. Sc4 Sd5 (Dla mnie pozycja czarnych jest jak marzenie. Dwa piony za jakość to zazwyczaj dużo, a tutaj dochodzi do tego para gońców oraz silna pozycja skoczka w centrum. Czego chcieć więcej czarnymi po zaledwie 16 posunięciach?) 17. Gd4 Ga4 18. Wde1 Gb4 19. We4 (Biała wieża znalazła chwilę oddechu, ale białe nie znalazły i nie znajdą planu – grać taką pozycję jest bardzo nieprzyjemnie. Wszystko zależy teraz od czarnych, a Klaudiusz bardzo cierpliwie poprawia swoją pozycję.) 19... O-O 20. Kb1 a5 21. Wc1 Gc6 22. f3 Wd8 23. Ka1 f6! (Wszystkie figury stoją na swoich miejscach, można zatem zająć się poprawianiem pozycji pionów.) 24. Gg1 (24. We6 Sf4) 24... e5 25. g4? (Błąd w przegranej pozycji. Walkę przedłużało 25. Wd1 Wc8 26. Se3 Sb6 27. Wh4) 25... Sf4 26. We3 a4 (Od razu kończyło 26... Sh3 , bo okazuje się, że nie ma jak obronić... piona f3! (wieża musi zejść z diagonali g1-a7, aby białe nie straciły całej jakości po Sg1, Wg1 i Gc5, a to właśnie sprawia, że pion f3 ginie)). 27. Sa3 Wd7 28. Sb1 Sg2 Białe poddały się. Co się odwlecze... Pion na f3 musiał zginąć. Gładka wygrana Klaudiusza!

W partii dwóch Ukraińcow – W.Małaniuk – W. Sergiejew – górą był dużo bardziej doświadczony i lepszy Małaniuk. Pokazał on kawałek wielkich szachów, co nie powinno dziwić, biorąc pod uwagę fakt, że jeszcze 10 lat temu był to zawodnik pierwszej setki świata, a w porywach nawet 50!

W.Małaniuk (2522) – W.Sergiejew (2488)

Przewaga białych figur jest widoczna. Można starać się powiększać ją stopniowo, a można poszukać czegoś bardziej konkretnego. Tak właśnie postąpił Małaniuk 23. Sf7! Wf7 24. Gf7 Kf7 25. Se5 Kf8 26. Hd3 (Białe figury są dużo bardziej mobilne – goniec z b7 w ogóle nie bierze udziału w grze na drugim skrzydle, a o jego czarnopolowym koledze nie można powiedzieć nic lepszego.) 26... Sd7 27. f4! (Otworzenie pozycji jest na korzyść białych.) 27... gf4 28. gf4 Sf6 29. Hg6 (A teraz pada drugi pion.) 29... He7 30. Hh6 Hg7 31. Hg7 Kg7 32. g4 Se4 33. g5 (Para gońców czarnych jest totalnie zdominowana przez figury białych. Mimo, że w teorii na szachownicy panuje równowaga, to w praktyce białe mają nieomal wieżę więcej!) 33... Sd6 34. Sc6 Gc6 35. Wc6 (Białe mają wygraną pozycję z uwagi na to, że po wygraniu piona e6 powstrzymanie ich pionów nie będzie możliwe). Nieoczekiwanie po 35...Sc4 Małaniuk zaczął grać dość niepewnie i miał pewne techniczne trudności, które na jego szczęście udało się pokonać i zdobyć cały punkt.

Kolejną bardzo pechową partię przegrał młody Oniszczuk. Wydaje mi się, że posiada on potencjał na bardzo silnego zawodnika, ale na razie nie radzi sobie z nerwami w decydujących momentach, czego przykład dał w partii z Hiszpanem Llaneza.

M.Llaneza Vega (2438) – W.Oniszczuk (2506)

Nastąpiło samobójcze 56... Wd2?? (Po 56... Ke8 57. Hb5 Kf8 partia najprawdopodobniej zakończyłaby się remisem, bo chociaż czarne mają przewagę w postaci dochodzącego piona, to jednak nie są w stanie poprawić swojej pozycji z uwagi na słabego króla.) 57. Hd2! (Wieżę można śmiało wziąć, bo na 57... b1H białe dają po prostu mata... 58. Ha5 Kc8 (58... Ke8 59. Ha8) 59. Hc7 (1:0)

W czołówce trafiło na siebie dwóch młodych graczy. Grającemu białymi mistrzowi Polski do lat 16, Kacprowi Piorunowi stawił czoła 14-letni Zbigniew Strzemiecki. Po pełnej oryginalnych pomysłów partii wygrały białe, a ich wygrana została okraszona przyjemną, choć łatwą, kombinacją.

K.Piorun (2359) – Z.Strzemiecki (2306)

Z uwagi na fatalną pozycją czarnego króla białe mają wygraną pozycją. Trzeba zrobić jeszcze parę precyzyjnych ruchów, co Kacprowi przyszły bardzo łatwo 35. We1! Ostatnia figura wchodzi do gry. Nastąpiło 35... Wd2? i przez chwilę może wydawać się, że białe mają problem. Kacper w piękny sposób udowadnia, że wszystko dobrze zaplanował. 36. Ge8! Ka6 37. Wa1!! Kb7 (37... Sa1 38. Ha4 Kb7 39. Hc6) 38. Hh7 (1:0)

Na dalszych stołach warte odnotowania są zwycięstwa Pawła Stomy nad Nazarem Jaremko oraz Michała Matuszewskiego, który w klubowych derbach pokonał starszego kolegę, imiennika Olszewskiego. Ten drugi przeżywa ostatnio wahania nastrojów. Po znakomitym występie podczas ligi juniorów (na pierwszej szachownicy 9 z 11) teraz gra katastrofalnie. Oby w następnych turniejach wrócił do swojego wysokiego poziomu!

Na zakończenie chciałem zaprezentować ładne dla oka zwycięstwo znanego warszawskiego propagatora szachów, Macieja Brudzińskiego.

M.Brudziński (2114) – R.Krasiewicz (2042)

Białe zagrały znany schemat w obronie francuskiej. Obiektywnie nie przynosi on wielkich korzyści, ale jeśli czarne nie wiedzą jak grać, potrafi być zabójczy. Przykładem tego jest prezentowana partia. Na diagramie pozycja czarnych jest dużo gorsza, a może nawet... przegrana! Atak białych jest straszny! Nastąpiło 16. Sg4! hg5 17. hg5 cd3 18. Sf6! Gf6 19. ef6 (Białe nie mają dwóch figur, ale mimo to wygrywają. Czarne nie mają obrony. Przed czym? Proszę popatrzeć!) 19... Wa7 (Na 19... Hc7 reakcja jest taka sama 20. Ge4!! de4 21. Kg2) 20. Ge4!! de4 21. Kg2! (Takie – "ciche" – ruchy podobają się chyba wszystkim. Celem białych, które zagrały 20. Ge4 było po prostu zwolnienie pola g2 dla króla. Kapitalne!) 21... e3 22. Wh1 Hd5 23. f3 (Od mata obrony nie ma.) 23... Hf3 24. Kf3 Sd4 25. Ke3 Sf5 26. Kf2 Sh6 27. fg7 (1:0)

W rundzie 7 peleton ma ostatnią szansę by dogonić Bartka Macieję. Nadzieja w Darku Szoenie, który samodzielnie zajmuje 2 miejsce. Obawiam się jednak, że nadzieje peletonu łożone w Darku wiele nie dadzą, bo Bartek przypomniał sobie chyba czasy, gdy zdobywał mistrzostwo Europy, a jeśli tak – nie ma w tym turnieju na niego mocnych! Na dalszych szachownicach same ciekawe pojedynki, w których z uwagi na zbliżający się koniec turnieju walki nie powinno zabraknąć!

 

Powrót